اکسایمر چیست؟

اصطلاح اگزایمر به حالت اتمی موقتی اطلاق می‌شود که در آن اتم‌های پرانرژی جفت‌های مولکولی کوتاه‌مدت تشکیل می‌دهند یادایمرها، هنگامی که به صورت الکترونیکی هیجان زده می شود. این جفت ها نامیده می شونددایمرهای هیجان زده. با بازگشت دایمرهای برانگیخته به حالت اولیه خود، انرژی باقیمانده به صورت فوتون فرابنفش C (UVC) آزاد می شود.

در دهه 1960، یک پورمانتو جدید،اکسایمر، از جامعه علمی پدید آمد و به اصطلاح پذیرفته شده برای توصیف دیمرهای هیجان زده تبدیل شد.

طبق تعریف، اصطلاح excimer فقط به آن اشاره داردپیوندهای همودیمربین مولکول های یک گونه به عنوان مثال، در یک لامپ excimer زنون (Xe)، اتم‌های Xe با انرژی بالا، دایمرهای Xe2 برانگیخته را تشکیل می‌دهند. این دایمرها منجر به انتشار فوتون های UV در طول موج 172 نانومتر می شود که به طور گسترده در صنعت برای اهداف فعال سازی سطح استفاده می شود.

در مورد مجتمع های برانگیخته تشکیل شده ازهترودیمری(دو گونه مختلف) ساختاری، اصطلاح رسمی برای مولکول حاصل استexciplex. مواد کریپتون کلرید (KrCl) به دلیل گسیل فوتون های فرابنفش 222 نانومتری مطلوب هستند. طول موج 222 نانومتر به دلیل قابلیت ضدعفونی عالی ضد میکروبی خود شناخته شده است.

به طور کلی پذیرفته شده است که اصطلاح excimer را می توان برای توصیف تشکیل هر دو تشعشع excimer و exciplex استفاده کرد و باعث ایجاد این اصطلاح شده است.excilampهنگامی که به ساطع کننده های اگزایمر مبتنی بر تخلیه اشاره می شود.